Strona www stworzona w kreatorze WebWave.
Cieśń nadgarstka to schorzenie, które coraz częściej dotyka osoby w różnym wieku, zwłaszcza te pracujące w pozycji siedzącej, ale nie tylko. Objawia się ono m.in. cierpnięciem rąk, które może pojawiać się głównie w nocy, a także podczas wykonywania precyzyjnych czynności. Główna przyczyna tego problemu to ucisk nerwu pośrodkowego, który przebiega przez wąski kanał w nadgarstku, zwany kanałem nadgarstka.
Czynniki sprzyjające rozwojowi cieśni nadgarstka to m.in.:
Cierpnięcie rąk, czyli uczucie drętwienia, mrowienia lub utraty czucia, może mieć różnorodne przyczyny. Wśród nich możemy wymienić: ucisk nerwu na jego przebiegu, choroby kręgosłupa szyjnego takie jak dyskopatia czy przepuklina, niedobory witamin, niedokrwienie wynikające z napięć na przebiegu naczyń krwionośnych, urazy, choroby autoimmunologiczne.
W literaturze naukowej istnieje kilka badań, które porównują skuteczność terapii manualnej i chirurgii w leczeniu zespołu cieśni nadgarstka. Ogólnie rzecz biorąc, większość badań wskazuje, że obie metody mogą być skuteczne, ale w zależności od stopnia zaawansowania choroby i indywidualnych przypadków, jedna metoda może być bardziej korzystna od drugiej.
Doświadczenia gabinetowe pozwalają stwierdzić, że skuteczność leczenia z wykorzystaniem terapii manualnej jest bardzo wysoka, a tylko niewielka grupa osób trafia pod nóż. Osoby po zabiegu chirurgicznym wracają do gabinetu fizjoterapii w celu poprawy mobilności blizny jak również pozbycia się obrzeku.
Badanie Bessela i współpracowników (2018):
Badanie to sugeruje, że terapia manualna, w tym mobilizacja nerwu pośrodkowego oraz techniki manipulacyjne stosowane na kręgosłup szyjny, mogą znacząco poprawić funkcję ręki i zmniejszyć ból u pacjentów z CTS. Porównano różne podejścia terapeutyczne, w tym terapię manualną i operację, pokazując, że terapia manualna może być skuteczną alternatywą, zwłaszcza w początkowych stadiach schorzenia.Przegląd systematyczny (Fernández-de-Las-Peñas i współpracownicy, 2017):
W przeglądzie tym analizowano różne podejścia niefarmakologiczne, w tym terapię manualną. Wykazano, że terapia manualna, w połączeniu z ćwiczeniami, może być skuteczna w łagodzeniu objawów CTS i poprawie jakości życia pacjentów. Zauważono jednak, że w przypadkach zaawansowanego CTS chirurgia może być konieczna.